مثل خیلی چیزهای دیگر در ویندوز (از جمله استفاده از بک‌وارد به جای فوروارد) تاریخچه استفاده از حروف برای درایوها هم به زمان سیستم عامل MS-DOS (در واقع حتی کمی‌ پیش از آن) باز می‌گردد. حرف A و B برای فلاپی دیسک‌ها در نظر گرفته شده بود و C حرف بعدی بود که به درایو سیستمی‌ ویندوز اختصاص داده شد.

استفاده از حروف برای درایوها به پیش از سیستم عامل MS-DOS و یک 00 عامل قدیمی‌تر به نام CP/M بازمی‌گردد. این حروف روشی بود که به شما این امکان را می‌داد تا به دستگاه‌های ذخیره سازی فیزیکی و منطقی که فایل‌های شما را نگهداری می‌کرد دسترسی داشته باشید. به عنوان نمونه، برای دسترسی به یک فایل با نام README.TXT که در درایو فلاپی دیسک دوم شما قرار داشت تنها کافی بود B:README.TXT را تایپ کنید.

نیاز به حروف درایوها به خط فرمان مربوط می‌شود. اگر حرفی برای درایوها در نظر گرفته نمی‌شد، شما چگونه می‌توانستید به سرعت مسیر رسیدن به یک فایل در ابزار ذخیره سازی مختلف را مشخص کنید؟ این همان سیستم MS-DOS سلسله مراتبی است که مایکروسافت همچنان از آن استفاده می‌کند.

علی‌رغم این که این روزها با وجود رابط گرافیکی و یک کلیک ساده روی آیکون‌ها دیگر نیازی به حروف احساس نمی‌شود، اما آنها هنوز هم مهم هستند. حتی اگر شما از طریق ابزار گرافیکی بتوانید به فایل‌های خود دسترسی پیدا کنید، برنامه‌هایی که شما از آنها استفاده می‌کنید باید بتوانند در پس زمینه از طریق یک مسیر به این فایل‌ها ارجاع داده شوند و آنها برای این کار از حروف درایو استفاده می‌کنند.

راهکار جایگزین یونیکس: نقاط اتصال

حروف درایو تنها راهکار ممکن نیست. macOS اپل، لینوکس و سایر سیستم عامل‌های مبتنی بر یونیکس از روش دیگری برای دسترسی به پارتیشن‌های مختلف و درایوهای ذخیره سازی استفاده می‌کنند.

به جای دسترسی از طریق یک حرف، می‌توان در یک مسیر دایرکتوری در سیستم فایل به یک دستگاه دسترسی پیدا کرد. برای مثال در لینوکس دستگاه‌های ذخیره سازی خارجی از روش ویژه‌ای به نام نقاط اتصال (mount point) استفاده می‌کنند. بنابراین به جای دسترسی به یک درایو DVD در D:، شما ممکن است در /mount/dvd به آن دسترسی داشته باشید.

این مسیر به پایین‌ترین حد خود در سیستم فایل به نام ریشه یا root ختم می‌شود. لینوکس و macOS حروف درایو ندارند، بنابراین ابتدای مسیر در سیستم فایل با یک حرف شروع نمی‌شود. در عوض آنها از دایرکتوری ریشه استفاده می‌کنند که / است. درایو سیستم هم به جای C:\ در / قابل دسترس یا mount می‌شود. سایر درایوهای دیگر نیز می‌توانند در فولدرهای قراردادی mount شوند. اگر می‌خواهید دایرکتوری home شما در یک درایو دیگر ذخیره شود می‌توانید آن را در /home مانت کنید. محتوای این درایو نیز در /home قابل دسترس خواهد بود.

شما می‌توانید بدون حروف در ویندوز به درایوها دسترسی داشته باشید

خب چرا شما نتوانید مثل همین روش درایوهای خود را در ویندوز مانت کرده و به جای حروف از مسیرهای قراردادی برای دسترسی به آنها استفاده کنید؟ برای مثال چرا نباید برای دسترسی به یک درایو USB از C:\USB\ استفاده کرد؟

پاسخ این است که شما می‌توانید این کار را انجام دهید. نسخه‌های جدید ویندوز حالا این امکان را در اختیار شما می‌گذارد که دستگاه‌های ذخیره سازی خود را به یک مسیر فولدر متصل یا مانت کنید. این گزینه در ابزار Disk Management موجود است. برای دسترسی به این ابزار روی منوی استارت راست کلیک کرده و گزینه Disk Management را انتخاب کنید. بعد از باز شدن پنجره Disk Management روی یک پارتیشن در یک درایو راست کلیک کرده و گزینه Change Drive Letters and Paths را انتخاب کنید. سپس روی دکمه Add کلیک کنید. حالا شما می‌توانید از گزینه Mount in the following empty NTFS folder استفاده کنید تا درست مثل یک سیستم عامل مبتنی بر یونیکس یک مسیر فولدر برای درایوهای ذخیره سازی خود ایجاد کنید.

شرط انجام این کار این است که شما باید یک مسیر فولدر را روی یک درایو NTFS مانت کنید و درایو NTFS باید در یک حرف درایو مانت شده باشد.

بنابراین حتی اگر حرف برای درایوهای خود کم آوردید (A:  تا Z:) همچنان می‌توانید دستگاه‌های ذخیره سازی اضافی خود را مانت کرده و در ویندوز به آنها دسترسی داشته باشید. شما در نسخه‌های جدید ویندوز دیگر به 26 درایو محدود نخواهید بود.

چرا ویندوز هنوز از حروف استفاده می‌کند؟

اگر حروف درایو (مثل C:) یک ساختار باستانی دارد و ویندوز می‌تواند بدون آن کار کند، چرا همچنان از آنها استفاده می‌شود؟

دلیل آن ساده است و بسیاری از تصمیمات طراحی ویندوز را توضیح می‌دهد. نسخه‌های اولیه ویندوز باید با نرم افزار MS-DOS سازگار می‌شدند و نسخه‌های جدید ویندوز هم باید با نرم افزار قدیمی‌ ویندوز سازگار باشد. به این شکل بود که حروف درایو همچنان به کار خود ادامه داد.

همچنین از لحاظ فنی این امکان وجود دارد که روی درایو دیگری غیر از C: مثل G:\  نصب کرد و فولدرهای اصلی را به به صورت G:\Windows, G:\Users و G:\Program Files در اختیار داشت و این رسما توسط ویندوز پشتیبانی می‌شود. اما خیلی از اپلیکیشن‌های ویندوز فرض را بر این گذاشته‌اند که شما از درایو C: برای فایل‌های سیستمی‌ خود استفاده می‌کنید و اگر این‌گونه نباشد با مشکل مواجه خواهید شد.